1-
ضبط صدای خود: صدای خودتون رو ضبط کنید و چندین بار بهش گوش بدید. این کار بهتون کمک میکنه نقاط ضعف و قوت خودتون رو شناسایی کنید و بدونید کجاها نیاز به بهبود دارید.
تمرکز بر روی محتوا: بهجای اینکه روی واکنشهای بقیه تمرکز کنید، همهی توجه و تمرکزتون رو روی محتوای ارائه و مطالب بذارید.
کنار گذاشتن کمالگرایی: انتظار نداشته باشید که ارائه کاملاً بینقص باشه. اشتباهات طبیعی هستن؛ فقط باید یاد بگیرید چطور هندلشون کنید.
حضور زودتر در محل: زودتر به محل ارائه برید.
درمورد تن صدا:
تنوع در تن صدا: یکنواخت صحبت نکنید. با تغییر لحن و تن صدا، میتونید تأکید بیشتری بر نکات مهم داشته باشید و از خستگی بقیه جلوگیری کنید.
سرعت مناسب صحبت کردن: سعی کنید با سرعت مناسب صحبت کنید؛ نه خیلی سریع که مخاطب نتونه شما رو دنبال کنه و نه خیلی کند که حوصلهاش سر بره.
مکثهای هدفمند: بعد از بیان
نکات مهم، چند ثانیه مکث کنید تا مخاطب فرصت پردازش اطلاعات رو داشته باشه.
برای کنترل استرس از تکنیک تنفس 4-8-7 استفاده کنید:
دم: از طریق بینی، به مدت ۴ ثانیه نفس بکشید.
حبس نفس: نفس خود را به مدت ۷ ثانیه نگه دارید.
بازدم: به مدت ۸ ثانیه، به آرامی و از طریق دهان نفس رو بیرون بدید.
این چرخه رو تکرار کنید.
دو راهکار آخر شاید برای همه مؤثر نباشن، ولی برای من مفید هستن:
تصور اعتمادبهنفس مطلق: من در طول ارائه تصور میکنم که از همه بهترم و بیشتر میدونم. قبل و بعد از ارائه اصلاً مهم نیست چه حسی دارم؛ فقط در اون لحظه این فکر رو توی ذهنم نگه میدارم. وقتی این رو تصور میکنم، اعتمادبهنفسم هزار برابر میشه و برام مهم نیست بقیه چی فکر میکنن.
تصور بدترین حالت ممکن: بدترین اتفاقاتی که ممکنه بیوفته رو تصور میکنم و براشون از قبل آماده میشم. مثلاً اگر ذهنم خالی بشه و چیزی یادم نیاد، میدونم میتونم بگم: «استاد، میشه چند لحظه بهم وقت بدید که افکارم رو مرتب کنم؟» یا اگر سوالی پرسیده بشه که بلد نباشم، میتونم صادقانه جواب بدم: «این سوال رو دقیق نمیدونم، ولی حتماً بررسی میکنم و بعداً نتیجه رو بهتون میگم.»